கண்மணி: மாதவமிக்க மாதவி

கட்டியவன்

காடு சேர்ந்தபின்

வீதி வீதியாய்

வேலைக் கேட்டுத் திரிந்தேன்

என் விதி;

எவனுமே வீதியில்

வேலைத் தரவில்லை

தங்கக் கட்டி முதல்

மண் சட்டி வரை

கையில் கிடைத்தயெல்லாம்

கடைத்தெருவில் விற்றேன்

நாட்கள் நகர்ந்தன;

நான் மட்டுமே மிச்சமிருந்தேன்

பசி வந்தால்

பத்தும் பறந்துப் போகுமாம்;

பத்திலொன்றாய்

நானும் அடித்துச் செல்லப்பட்டேன்

விற்பதற்கு

எதுவுமில்லாத என்னிடம்

என்னையே விலைப்பேசியது உலகம்

முதலில் மறுத்தேன்

மத்தியில் வெறுத்தேன்

முடிவினில் விற்றேன்

எனக்கோ

வயிற்றில் பசி;

அவனுக்கோ

வயிற்றினடியில் பசி

பசியாற்றுதல்

அவ்வளவு பாவமா என்ன?

பசியாற்றியதில்

வயிறு நிறைந்தது;

கூடவே

வயிற்றில் ஏதோ நிறைந்தது

அதில்

பிறந்தவள்தான்

இந்த அழகிய முத்து

கையில்

ஒன்றுமில்லா யெனக்கு

இவள் மட்டுமே சொத்து

இவளையாவது

சாதிக் கறையில்லாமல்

கரையேற்றிவிட வேண்டும்

அன்பைப்போல்

அன்பானவனிடம் மணிமேகலையை

சேர்த்துவிட வேண்டும்

சரி சரி..

கிளம்புகிறேன் நேரமாயிற்று;

அங்கே காமப்பசியில்

காத்திருக்கிறானொரு இராமன்

அவன்

தீயை அணைத்தால்தான்

என்னடுப்பில்

தீ மூளும்

வேண்டாம்..

வேண்டாம்...

கையில்

காசெல்லாம் திணித்து

நீங்களுமென்னை விலைப்பேசாதீர்கள்

முடிந்தால்

உங்கள் கருணைக்

கண்ணீரிலென்னை புனிதமாக்குங்கள்

வருகிறேன்;

நேரமிருந்தால்,

மரணம் நேராமலிருந்தால்

மீண்டும் நாம் சந்திப்போம்.

- அன்பின் கண்மணி

முந்தைய பதிவுகள்

     1. அன்பின் கண்மணி

     2. மீண்டும் கண்மணி

     3. கண்மணி: பிழைத்த கதை